هر آنچه که از اتیسم باید بدانید

اغلب در کودکان که در طیف هستند دچار مشکلات گفتارهستند. یعنی صحبت کردن که یک کودک درمراحل اولیه رشد ازطریق ایجاد اصوات شروع می کند در کودکان اوتیستیک کمتر به چشم می خورد و همچنین در صورت عدم درمان دراین کودکان با سن بالاتر، لالی عاطفی یعنی فقدان کامل تکلم، بسیار عادی است. این کودکان اغلب دارای کلیشه های رفتاری نیز می باشند و گاهی عادت دارند انگشتان خود را به طور پیوسته در برابر صورتشان حرکت می دهند. اتیسم می تواند موجب ناتوانی کودک در برقراری ارتباط با مردم یا موقعیت ها گردد. گاهی کودکان اوتیستیک به عنوان کودکان آرام اشتباه گرفته می شوند زیرا توقعات زیادی از والدین خود ندارند. در برخی طیف های اتیسم، بعد از نوزادی هیچ وابستگی نسبت به اشخاص نشان نداده و بر عکس به اشیاء مکانیکی وابسته می شوند. اوتیسم به وسیله مجموعه ای از علایم تشخیص داده می شود نه فقط یک علامت، و نمی توان با وجود چند علامت ذکر شده در مورد این بیماری کودک را اوتیستیک نامید. مشخصه اصلی اوتیسم نقص در واکنشات اجتماعی ارتباطات، توجه محدود شده و رفتار های تکراری است ودیگر مشخصات مثل اختلال در خوردن، خوابیدن و ... برای تشخیص مهم هستند اما ضروری نیستند.

مشخصات اصلی یک کودک دارای اتیسم درصورت عدم درمان :

کودکان اوتیستیک در طیف متوسط و گاهی طیف خفیف، در رفتار اجتماعی کمبود عمیقی از خود نشان می دهند. این کودکان عموما در گسترش ارتباطات با افراد دیگر شکست می خورند و به ندرت با سایرین تعامل دارند. آنها اغلب عواطف خود را بیان نمی کنند و از تماس جسمانی فعالانه خودداری می ورزند و از برخورد نگاه ها اجتناب دارند. بعضی از آنها در زمان کودکی درآغوش والدینشان آرام و قرار ندارند. به علاوه، هنگامی که والدین آنها را در آغوش می گیرند کاملا خشک باقی می مانند و خودشان را رها می کنند.

کودکان اوتیستیک هنگامی که بزرگتر می شوند معمولا از والدینشان انتظار توجه و آسایش ندارند. در عوض ترجیح می دهند که تنها باشند. در واقع نسبت به حضور یا عدم حضور والدین کاملا بی تفاوت هستند. البته همانطور که در ابتدا اشاره کردم اتیسم دارای طیف های مختلفی بوده و ممکن است مشخصات کودکان با هم متفاوت باشد و تشخیص نهایی به عهده روانپزشک اطفال می باشد. بعضی از کودکان از نظر فیزیولوژیکی دارای اجزای سالم برای تکلم هستند، اما فقط قادر هستند اصواتی را از خود خارج سازند. این کودکان که قادر به تکلم نبوده ممکن است برای برقراری ارتباط به اطوارهایی به سبکی بسیار محدود همچون ابزاری متوسل شوند. برای مثال، یک کودک اوتیستیک ممکن است با دستش اشاره کند یا با گرفتن دست فردی، او را به سوی شی مورد نظر هدایت کند. کودکان دارای اتیسم کلامی، تمایل به پژواک گویی دارند و لغات یا عبارت بیان شده دیگران را تکرار می کنند و تکلم آنها با آهنگ نامعمول و بی نظمی در ریتم، در صرف فعل، در زیر و بم بودن و در تلفظ مشخص می شود.

نشانه هایی که باعث تشخیص اتیسم در بعضی از کودکان می باشد:

- اصرار بر یکنواختی و مقاومت در برابر تغییرات

- در بیان نیاز های خود دچار مشکل هستند و به جای استفاده از کلمات از اَداها و اشاره استفاده می کنند.

- تکرار کلمات، خنده نابجا، گریه بی مورد، نشان دادن استرس و نگرانی بی علت.

- ترجیح می دهند که تنها باشند

- پرخاشگری

- به سختی با دیگران رابطه برقرار می کنند.

- دوست ندارند که کسی را بغل کنند و یا اینکه کسی آنها را بغل کند.

- تماس چشمی ندارند و یا اینکه بسیار کم است.

- با روشهای معمول آموزشی نمی توانند چیزی بیاموزند. - بازی های غیر عادی انجام می دهند.

- اشیاء در حال چرخش را دوست دارند و خود نیز سعی می کنند اشیاء را به حالت چرخش در بیاورند.

- دلبستگی غیر عادی به بعضی از اشیاء پیدا می کنند.

- از نظر احساس درد حساسیت بالاتر و یا پائین تری نسبت به افراد عادی دارند.

- ظاهراً از چیزی نمی ترسند.

- اگرچه آزمایشات شنوائی بر روی آنها سالم بودن شنوائی آنها را ثابت می کند اما در برابر نام خود و دستورات کلامی خود را بی تفاوت نشان می دهند.

- از نظر فعالیت های فیزیکی، فعالیت زیادتر و یا کمتری نسبت به کودکان سالم دارند. یک اشتباه فکری در مورد این کودکان این است که همه کودکان دارای اتیسم بسیار پر جنب و جوش و غیر قابل کنترل هستند، اما اغلب این بچه مخصوصا در نوزادی بسیار آرام هستند.

- حرکات بدنی آنها به صورت نرم و عادی نیست.

روش های درمانی اتیسم:

در حالی که هنوز درمان مشخصی برای اوتیسم پیدا نشده است ولی روش های درمانی مناسبی وجود دارند که با آنها می توان به این کودکان کمک کرد تا از توانائی های بیشتری بهره مند شوند و حتی نمونه هایی نیز از بهبود و رسیدن به سطح کودکان عادی هم وجود دارد. این روش های درمانی علاوه بر اینکه کمک می کنند تا رفتارهای اختلالی کودک کم شوند، همچنین کار های استقلالی را نیز به کودک می آموزند تا کودک بتواند به طور مستقل نیازهای خود را برآورده وبه تدریج به یک زندگی عادی برسد.از آنجائی که رفتارها و اختلالات در کودکان اوتیستیک بسیار متفاوت و متغیر بوده، تا کنون چندین برنامه درمانی برای آنها مد نظر قرار گرفته شده است که هر کدام موفقیت هائی نیز به دنبال داشته اند. در درمان این کودکان باید حتما این مورد در نظر گرفته شود که روش درمان برای هر کودک باید متناسب با توانائی ها و شدت اختلالات او برنامه ریزی گردد.

مراحل درمان اتیسم درمان هایی که حول محور کودک اوتیسم قرار دارند شامل:

1- خود کودک اوتسیتیک

2- والدین وی

3- متخصصان درمانگر است

مسلم بوده که کودک در واقع نقطه ای است که مجموعه برنامه ریزی در حول آن سازمان می یابد و نیازهای وی در زمینه بازپروری، تعیین کننده محتوای برنامه های ویژه خواهند بود ضمن آنکه آماده سازی والدین و نیز روش های آماده سازی که درمانگران به کار می بندند با چگونگی نیازهای کودک مرتبط اند.

مربی سایه کیست؟

معلم سایه فردی است که اوتیسم را می‌شناسد، مدتی مربی اوتیسم بوده و آموزش‌های مربیگری اوتیسم را دیده است. این فرد قاعدتا باید روان‌شناسی خوانده باشد، شخصیت باز و منعطف داشته و برون‌گرا باشد. وی باید کودک را در محیط‌های اجتماعی مثل مهد یا مدرسه همراهی کند و در هفته‌های اول کودک را آرام نگه دارد تا متوجه دنیای اطرافش شود. در ماه‌های اول کودک باید در محیط عادی با کودکان دیگر همگن شود. ممکن است کودک در این مدت ارتباط تنگاتنگی با دیگر کودکان برقرار نکند اما به محض اینکه با گروه همسالان ادغام شد باید مهارت‌های ارتباطی را به او آموخت. کودکان اوتیستیک در بازی‌های قاعده‌مند که استدلال اجتماعی حکم می‌کند کندتر عمل می‌کنند. معلم سایه در این شرایط باید سرعت کودک را به دیگر کودکان برساند و به مرور که کودک توانست داد و ستد اجتماعی کند نقش خود را کمرنگ کند و به مرور حذف شود. مربی سایه برای کودک اتیسمی کودکان اوتیستیک، کودکان مبتلا به تاخیرهای رشدی، کودکان با اختلال‌های یادگیری و کودکان مبتلا به بیش‌فعالی به معلم سایه نیاز دارند. مهارت معلم سایه برای تمام این کودکان یکسان نیست. معلم سایه، به یک کودک اوتیستیک روابط اجتماعی و به کودک بیش‌فعال خودکنترلی را می‌آموزد.

حرکات کلیشه ای

مشخصه ی اصلی "اختلال حرکت کلیشه ای عبارت است از حرکات تکراری، ظاهرا انگیزه دار، و بی هدف و بی فایده، مثل تکان دادن دست به حالت "بای بای" اما از بالا به پایین، زدن سر خود به دیوار یا اشیای دیگر، به جلو و عقب تکان دادن بدن خود. اختلال حرکت کلیشه ای عبارت است از حرکاتی استریوتیپیک که عملکرد معمولی و عادی فرد را مختل میکنند یا اگر جلوی آنها گرفته نشود، ممکن است فرد به خودش آسیب برساند. در کودکان دارای اتیسم گوشه چشمی نگاه کردن نیز ممکن است رایج باشد. تشخیصی اختلال حرکت کلیشه ای کودکی که اتیسم دارد اغلب حرکاتی و یا آواهای تکراری از خود نشان می دهد. حرکاتی انجام می دهد که به نظر می رسد مجبور است انجام دهد و همانطور که گفته شد ظاهرا کاربرد خاصی ندارند یا برای هدف خاصی انجام نمی شوند(مثلا، دستش را به صورت دست دادن با دیگران یا به حالت بای بای کردن تکان میدهد، اما منظورش سلام یا خداحافظی با کسی نیست، سرش را به این طرف و آن طرف تکان میدهد بدون آنکه منظورش "نه" گفتن باشد، سرش را به دیوار می کوبد بدون آنکه از چیزی ناراحت باشد، دست یا بدن خود را گاز میگیرد بدون آنکه هدفی داشته باشد). رفتار حرکتی تکراری در فعالیت اجتماعی، تحصیلی، یا سایر فعالیت ها تداخل ایجاد میکند و ممکن است به خود جرحی منجر شود. تفاوت اختلال حرکت کلیشه ای با سایر حرکات و رفتارهای فیزیکی تکراری رفتارهای کلیشه ای با تعدادی از رفتارهای مشابه تفاوت دارند.

رفتارهای اجباری (کامپالژن) در اختلال وسواسی اجباری، ممکن است حرکاتی کلیشه ای به نظر برسند. اما بین آنها دو تفاوت وجود دارد:

1- رفتارهای اجباری معمولا پیچیده تر از رفتارهای کلیشه ای هستند.

2- رفتارهای اجباری هدفمند هستند. رفتارهای اجباری برای کاهش اضطراب ناشی از یک فکر وسواسی انجام می شوند و معمولا قوانین سفت و سختی دارند(مثلا، اول باید دست چپ را ٢٠ بار بشویم، و بعد، باید دست راستم را ٢٠ بار بشویم).

رفتار موکندن، نیز باید از حرکات کلیشه ای تفکیک شود. طبق تعریف، رفتار موکندن فقط به کندن مو اشاره دارد، و هرچند ممکن است از لحاظ تکراری بودن مشابه باشد و به خودآسیبی منجر شود، نمی توان آن را حرکت کلیشه ای دانست. خودآسیب رسانی ناشی از اختلالات شخصیت، اختلالات خلقی،و اختلالات سایکوتیک نیز باید از اختلال حرکت کلیشه ای تفکیک شوند.خود آسیب رسانی در اختلال حرکت کلیشه ای با حرکات تکراری و انگیزه دار مرتبط است. خود آسیب رسانی در سایر اختلالات روانی با حرکت مرتبط نیست، بلکه با شخص زدایی، با طرز فکر و شناخت ها، و با احساساتی که فرد نسبت به خودش دارد مرتبط است. درمان رفتارهای کلیشه ای داروهای SSRI نشان داده اند که در درمان اختلالات حرکت کلیشه ای تا اندازه ای موثر واقع می شوند. از داروهای آنتی سایکوتیک نیز زیاد استقاده می شود اما شواهد تایید کننده ی اثر بخشی آنها اندک هستند. همچنین، تعداد عوارض جانبی آنها بسیار زیاد است. بلوکه کننده های گیرنده های اوپیود(مثلا، نالتروکسون) نیز برای درمان رفتارهای "خود-آسیب رسانی" تا اندازه ای مفید واقع می شوند. برای درمان حرکات کلیشه ای و رفتارهای خود-آسیب رسانی از انواع روان درمانی های "رفتارگرا" استفاده شده است. چون اکثر حرکات کلیشه ای به طور اتوماتیک تقویت می شوند، تلاش می شود این رفتارها تقویت نشوند و درعوض، سایر رفتارها تقویت شوند، و همچنین، این رفتارها را میتوان تنبیه کرد و به این ترتیب، از فراوانی این رفتارها، حداقل به طور موقت، کاست. موسیقی درمانی: برخی از موسیقی درمانگرها پی برده اند که موسیقی می تواند وسیله موثر جهت برقراری ارتباط با کودکان اوتیستیک باشد. موسیقی پدیده ای است که کودکان اوتیستیک با علاقه و رغبت به آن توجه نشان می دهند. فعالیت های موسیقی غالبا تقویت کننده موثر در ایجاد پاسخ های متقابل وآگاهانه این کودکان است. مانند افزایش تکلم، ایجاد پاسخ های شفاهی، افزایش تماس چشمی ، رشد آگاهی های محیطی و رفتارهای مناسب اجتماعی می باشد.

ماساژدرمانی: این درمان برای کودکان دارای اتیسم با اهدافی چون ایجاد آرامش، افزایش توجه و تمرکز، کمک به تولید گفتار هدفمند و تقویت حرکات در اندامهای گوناگون انجام می شود.

هنر درمانی: هنر می توانند در رفع مشکلات حواس پنجگانه کودک مفید باشند زیرا توسط آنها قدرت درک ، شنوائی و دیداری کودک تقویت می شوند. مانند آموز نقاشی و موسیقی.

تربیت شنیداری: در آموزش این روش باید به نکاتی توجه کرد. از جمله قبل از شروع آموزش تربیت شنیداری باید از کودک اوتیستیک توسط یک متخصص معاینه گوش به عمل آید، جلسات به صورت 18 تا 20 جلسه نیم ساعته برگزار می شود در آموزش تربیت شنیداری صدای 85 دسی بل کافی است.

تغذیه در کودکان اتیسم :

یکی از درمان هایی که بسیاری از والدین به کار می برند استفاده از رژیم غذایی فاقد گلوتین و کازئین می باشد. گلوتین بیشتر در دانه های غلات مثل گندم، ذرت و جو یافت می شوند. کازئین، پروتئین اصلی شیر است. گلوتین ممکن است باعث کم توجهی شود. بهترین جایگزین برای شیر گاو شیر شتر می باشد و می توان به جای گندم و جو از برنج و سیب زمینی استفاده کرد. از آنجایی که این مواد در بسیاری از غذاهایی که می خوریم وجود دارد رعایت این رژیم برای خانواده کار بسیار مشکلی می باشد. یک مکمل غذایی که برخی والدین فکر می کنند برای کودکشان مفید است ویتامین B6 است که به همراه منیزیم داده می شود. شاید بتوان گفت یکی از بیشترین ویتامین های استفاده شده برای کودکان اوتیستیک، این ویتامین ازگروه B می باشد. این ویتامین در ساختن آنزیم هائی که مغز برای فعّالیت خود به آنها احتیاج دارد مؤثر است. در 18 تحقیقی که در مورد این ویتامین انجام شده است نشان داده شده است که حدود نیمی از کودکانی که این ویتامین در رژیم غذائی آنها بیشتر شده، تأثیرات مثبتی در آنها به وجود آمده بود که این تأثیرات شامل بهبود رفتار، بهبود تماس چشمی، توجه بیشتر، و افزایش توانائی یادگیری در این کودکان است. اما باید ذکر کرد که هنوز هم تحقیقات کاملی در مورد تغذیه کودکان اتیسم وجود ندارد.

داستان درمانی برخی کتاب ها و داستان ها برای آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان اوتیستیک آماده شده اند. از طریق این داستان ها به کودک آموزش داده می شود که چگونه احساسات، منظور، و برنامه های دیگران را درک کنند. در این روش یک داستان براساس یک موقعیّت و شرایط خاص با اطلاعات فراوان تهیه شده است که به کودک از طریق گوش کردن به آن کمک می شود تا بفهمد چه جواب یا عکس العمل مناسب را باید از خود نشان دهد. این داستان ها معمولاً از سه جزء اصلی تشکیل می شوند:

1- اطلاعاتی در مورد افراد داستان، مکان و اجزاء آن.

2- احساسات و افکار افراد داستان.

3- جواب ها و عکس العمل های مناسبی که باید وجود داشته باشند.

داستان خوانی و اتیسم این داستان ها باید بر اساس نیاز کودک برای او خوانده شوند و حتماً باید از قول اول شخص مفرد و در زمان حاضر باشند. این داستان ها در صورت همراهی با تصاویر و موسیقی می توانند تأثیر بیشتری داشته باشند. بایستی داستان های فراهم شده به گونه ای باشند که نقاط ضعف کودک را تصحیح کنند. مثلاً کودکی که از شرایط بخصوصی ترس دارد و یا اینکه در او ایجاد استرس می کند بهتر است داستان های مناسبی در مورد این شرایط برای او گفته شود.

  درمان و ناتوانی های ارتباطی مرتبط با کودک اتیسمی

این روش اولین روشی بود که در آمریکا برای کودکان اوتیستیک به کار گرفته شد. نام این روش عبارت ”درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و ناتوانی های ارتباطی مرتبط با این بیماری “ می باشد. در این روش اعتقاد بر این است که محیط زندگی کودک باید با او تطبیق داده شود نه اینکه کودک با محیط تطبیق داده شود. در این روش از تکنیک خاصی استفاده نمی شود بلکه برنامه درمانی بر اساس سطح عملکرد کودک پایه ریزی می شود. توانائی های کودک بر اساس معیارهای آموزش های روانی بررسی می شود و تکنیک های درمانی در جهت بهبود ارتباط، مهارتهای اجتماعی و انطباقی طراحی می شوند. در این روش به جای اینکه به کودک یک مهارت و توانائی خاص آموزش داده شود، سعی بر این است که به کودک مهارت هائی آموزش داده شود تا بتواند محیط اطراف خود و رفتارهای اطرافیان خود را بهتر درک کند. به عنوان مثال، برخی از کودکان دارای اتیسم هنگام احساس درد شروع به فریاد زدن می کنند، در این روش سعی برآن است که به کودک آموزش داده شود تا هنگام احساس درد چگونه با برقراری ارتباط آن را به اطرافیان خود بفهماند. تمامی حقوق برای این وبلاگ محفوظ است.هر گونه کپی برداری با ذکر منبع و ادرس سایت مانعی ندارد. از سال 1980 تا کنون محققان گزارش های گوناگونی را از تاثیر برنامه های مداخلات رفتاری در درمان کودکان دارای اتیسم گزارش کرده اند. این نتایج شامل افزایش سطح رشدی کودک،به دست آوردن نمرات برتر هوشی، رشد رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی و نیز کاهش رفتارهای اوتیستیک بوده است. از جمله درمان ها و روشهای مورد استفاده در این حیطه عبارتند از: مداخله رفتاری فشرده اولیه: این درمان با نام های مختلف ( EIBI ) ، ( IBI) ، لوواس تراپی شناخته شده است. مبنا و هسته اساسی همه این برنامه ها مبتنی بر نظریات رفتار گرایی، کاربرد اصول یادگیری، شرطی شدن و استفاده از روش های افزایش، کاهش و حذف رفتارها می باشد.

درمان ABA اتیسم تحلیل رفتار کاربردی:

در این روش که به طور مخفف ABA خوانده می شود، سعی شده تا از طریق مشاهده مستقیم رفتار کودک، ارزیابی و تحلیل دقیق آن، رابطه میان محیط و رفتار کودک آشکار و نیز آن دسته از ویژگی های محیطی که می تواند موجب ایجاد رفتار جدید، تقویت و یا کاهش رفتار در کودک گردد، کشف گردد درمانگران سال هاست که با کمک متد علمی ABA به توسعه رفتار اجتماعی کودک اوتیستیک و رفع نارسایی های کلی رفتاری در کودک پرداخته اند. برای مثال متن زیر نمونه ای از اجرای روش ABAمی باشد. کودک دارای اتیسم درحال یادگیری رنگ ها می باشد. هدف مربی آن است که کودک در پایان آموزش ،یک توپ آبی رنگ را از میان توپ های دیگر بدون کمک تشخیص دهد. قبل از شروع برنامه، مربی ازکودک در زمینه ی رنگ ارزیابی کاملی به عمل می آورد و درمی یابد که کودک توان تشخیص توپ آبی را از میان سایر توپ ها در زمانی که از او خواسته می شود ندارد. بنابراین مربی تصمیم می گیرد تا دراین زمینه به کودک کمک کند. لازم به ذکر است که مشکل دیگر کودک در زمینه ی گفتاری درک کلامی می باشد بنابراین مربی می فهمد که باید با کودک به صورت واضح وکوتاه صحبت نماید وهمچنین مربی بررسی می کند که او از چه تقویت کننده هایی لذت می برد و سعی دارد آن تقویت کننده ها را بعد از پاسخ صحیح علی ارائه دهد. مربی: رنگ آبی را به من نشان بده. مربی دست او را می گیرد و انگشت نشانه ی او را به سمت توپ آبی برده و می گوید بله این رنگ آبی است، خوبه. مربی روی یک برگه ی ثبت مشاهدات ثبت می کند که کودک به طور مستقل نتوانسته است رنگ آبی را در کوشش اول تعیین کند. مربی: رنگ آبی را به من نشان بده. کودک پاسخ نمی دهد و بعد از چند ثانیه مربی دستش را می گیرد.کودک بلافاصله انگشتش را حرکت می دهد و به او کمک می کند تا رنگ آبی راپیدا کند. بله آن رنگ آبی است آفرین خوبه. مربی روی برگه ی ثبت مشاهدات یادداشت می کند که او نتوانسته به طور مستقل رنگ آبی را تشخیص دهد. مربی: رنگ آبی را به من نشان بده. کودک کمی صبر می کند به محض آنکه مربی می خواهد دستش را بگیرد، او آرام دستش را حرکت می دهد و به سمت توپ آبی اشاره می کند اما هنوز در این مرحله نیاز به ارائه سرنخ وکمک از مربی دارد. “عالی بود عزیزم . مربی، در برگه ی ثبت مشاهدات می نویسد که هنوز کودک به طور کامل ومستقل نمی تواند رنگ آبی را به من نشان دهد. مربی: رنگ آبی را به من نشان بده. کودک بلافاصله به توپ آبی اشاره می کند. “بله خوبه آفرین عزیزم” در پایان مربی تقویت کننده مورد علاقه ی کودک را به او می دهد و روی برگه ی ثبت مشاهدات می نویسد که کودک توانست به طور مستقل توپ آبی را تشخیص دهد. در واقع محرک تمیزی، توپ آبی وتقاضاهای مربی بود. محرک سرنخ، کمک های مربی بود ومحرک های تشویقی،تایید های کلامی مربی بود. وفاصله های میان کوششی، ثبت مشاهدات توسط مربی بود. درمان پاسخ محوری: یک مداخله برگرفته شده از اصول ABA است که به جای استفاده از رفتارهای افراد، هدف آن حوزه های اساسی از رشد کودک مثل انگیزش مراقبت از خود می باشد.

TEACCH این روش اولین روشی بود که در آمریکا برای کودکان اوتیستیک به کار گرفته شد. نام این روش مخفف عبارت ”درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و ناتوانی های ارتباطی مرتبط با این بیماری “ می باشد. در این روش اعتقاد بر این است که محیط زندگی کودک باید با او تطبیق داده شود نه اینکه کودک با محیط تطبیق داده شود. در این روش از تکنیک خاصی استفاده نمی شود بلکه برنامه درمانی بر اساس سطح عملکرد کودک پایه ریزی می شود. توانائی های کودک بر اساس معیارهای آموزش های روانی بررسی می شود و تکنیک های درمانی در جهت بهبود ارتباط، مهارتهای اجتماعی و انطباقی طراحی می شوند. در این روش به جای اینکه به کودک یک مهارت و توانائی خاص آموزش داده شود، سعی بر این است که به کودک مهارت هائی آموزش داده شود تا بتواند محیط اطراف خود و رفتارهای اطرافیان خود را بهتر درک کند. به عنوان مثال، برخی از کودکان دارای اتیسم هنگام احساس درد شروع به فریاد زدن می کنند، در این روش سعی برآن است که به کودک آموزش داده شود تا هنگام احساس درد چگونه با برقراری ارتباط آن را به اطرافیان خود بفهماند.

منبع:فایل تحقیقی شناخت و روش های درمان اختلالات کودکان(تهیه شده توسط مجله اینترنتی حنانه)

اتیسم و روش های درمانی آن

اختلال طیف اتیسم از تشخیص تا درمان

آیا اتیسم درمان دارد

علائم و نشانه های اتسم

درمان های اتیسم